Kalp masajı kesinlikle sert bir zeminde yapılmalıdır. Doğada daha kolay olsa da bazen karambolde hasta yatağında, bir aracın arka koltuğunda da kalp  masajı yapılarak kazazedenin yaşama şansı ziyan edilmektedir. 

   Prensipte bir   pompa olan kalp, “ekstrakardiak” dediğimiz göğüs dışı kalp masajında göğüs   kemiğiyle omurga arasında sıkıstırılır. Bu esnada kaburgalar kırılabilir.   Hatta etkili bir kalp masajında genellikle bu durum olusur. Göğüse basınç   uygularken diger dokuların en az zarar görmesine çalışılmalıdır.

    Bir eline   boyun hizasında tutan “ilkyardımcı”, kaburga yaylarının birleştiği yerdeki   kırılgan kemik parçasını hissetmeye çalışır. Daha sonra Xiphoid denen bu   parçayı kollamak için üç ya da dört parmak yukarıya, tam orta hatta (çene   ucundan göbeğe çekilen çizgi üzerinde), elin başparmak hizasındaki bölümünü   koyarak diğer elin parmaklarıyla, göğüs üzerindeki elin parmaklarını   yukarıya çekerek, tamamen dik bir şekilde masaja başlar.

    Normalde 70 kiloluk   ve gögüs duvarında bir anormalliği olmayan bir kimsede gögüs 3-4 santim  içeri itilebilir. Bu esnada kollar düz, omuzlar dik, hareket belden, vücut   ağırlığıyla olmalıdır. Bu işlemleri yaptığınız sürece kazazedenin ciğerleri   ciğerleriniz, kalbi ellerinizdir. Gözbebeklerinde ışığa cevap oluşmaya   başladıysa ve vücut rengi normale dönüyorsa, işlemi bazen bir saati aşkın   süre, kazazede kendi başına nefes alıp boynundaki sahdamardan (carotis   arteri) nabız hissedilinceye kadar sürdürmemiz gerekebilir. Sirtüstü yatan   bir kimsede geriye kaçarak, solunum yollarını tıkayan dil, boyun   desteklendikten sonra, kafanın basitçe geriye itilerek çenenin çekilmesiyle   bertaraf edilebilir. Çok kritik olan saniyelerden dilin çekiştirilmesiyle   uğraşılmamalıdır. İki kişinin yaptığı ilkyardımda suni solunum ve kalp   masajı aynı anda yapılmaz. Kazazedenin farklı yanlarında duran   “ilkyardımcılar” arasında, kalp masajı yapan kişi, yüksek sesle sayarak   solunumcuya sırasının geldiğini bildirir